Er rust een groot taboe op dit onderwerp bij zowel kinderen en jongeren als ouders. Ouders worden over het algemeen verantwoordelijk gehouden voor het gedrag van hun kinderen en komen niet gemakkelijk met de problematiek naar buiten. Er is geen maatschappelijke beweging zoals bij kinderen als slachtoffers, ouderen of vrouwen als slachtoffers van partnergeweld. Kinderen worden doorgaans gezien als afhankelijk, zwak en potentiële slachtoffers, niet als mogelijke plegers. Dat past vaak(nog) niet in het huidige hulpverleners-discours. Vandaar dat we hier meer aandacht voor willen vragen.
Definitie door Veilig Thuis gehanteerd
Geweld tegen ouders door hun kinderen is niet-incidenteel geweld gepleegd door een jeugdige van 12 tot 23 jaar, gericht op (een van) de ouders of verzorgers. Het gaat om herhaald en ernstig geweld dat niet alleen vanuit de puberteit verklaard kan worden. Dit is de definitie vanuit het informatie protocol van VT.